Księgarka na regale
  • BLOG
  • O KSIĘGARCE
  • KONTAKT | WSPÓŁPRACA
  • PATRONAT MEDIALNY
  • Instagram
  • facebook
Zaznacz stronę
„Mury” i „Rewolucje” tworzą się na naszych oczach.

„Mury” i „Rewolucje” tworzą się na naszych oczach.

utworzone przez Księgarka na regale | paź 31, 2020 | Uncategorized

Naiwnym byłoby stwierdzenie, że książki czy filmy zmienią świat, ale nie zaszkodzi próbować, prawda? Czym skorupka za młodu nasiąknie… A gdy rozglądamy się po dzisiejszym świecie, który wciąż więcej zna walki niż pokoju, podziałów niż równości i nienawiści niż...
Lista wzruszeń, czyli moje wrażenia po „Mama zawsze wraca”

Lista wzruszeń, czyli moje wrażenia po „Mama zawsze wraca”

utworzone przez Księgarka na regale | mar 22, 2020 | Uncategorized

Jeśli jakaś lektura sprawi, że cały świat dookoła się zatrzyma; żebym ja miała chwilę, w której zaleje mnie fala emocji, która przerodzi się w łzę spływającą po policzku, to możecie być pewni, że zaraz tu do Was przybiegnę i postaram się Wam o niej opowiedzieć...
Krok w dojrzałość, czyli „Lato Adeli” i „Nikt nas nie upomni”

Krok w dojrzałość, czyli „Lato Adeli” i „Nikt nas nie upomni”

utworzone przez Księgarka na regale | maj 14, 2019 | Uncategorized

Historia mojej miłości do tworów Agnieszki Wolny-Hamkało przeznaczonych dla pozornie młodszego czytelnika zaczyna się słowami: To będzie historia o dziewczynce, która o północy pytała: czy jest południe? Czy jest lato? Oraz najlepiej zjadała kamienie i często mówiła:...
Jak zobrazować młodszym bezsens wojny, czyli „Wróg”

Jak zobrazować młodszym bezsens wojny, czyli „Wróg”

utworzone przez Księgarka na regale | mar 31, 2019 | Uncategorized

Jest niedziela. Dzień świętego odpoczynku, rodzinnej atmosfery, wiosny wyściubiającej nosa ze swojej zimowej nory. A we mnie napęczniała potrzeba, przymus wewnętrzny wręcz, by napisać Wam nareszcie o „Wrogu”. Okoliczności niekiedy zaskakują lekturę. Nie...
Porządki na regale, czyli czytelnicze podsumowanie roku 2018

Porządki na regale, czyli czytelnicze podsumowanie roku 2018

utworzone przez Księgarka na regale | gru 29, 2018 | Uncategorized

Kilka słów wstępu Poniższe zestawienie to ponownie zbiór moich westchnień zachwytu, które mogą, ale nie muszą korespondować z gustami i wrażliwością innych. Kto śledzi mnie na bieżąco, to pewnie mało go coś zdziwi, ale dla nowo przybyłych przypominam, że raczej nie...
« Starsze wpisy

Instagram

ksiegarka.na.regale

Elwira Przyjemska
Samo słowo dolina w tytule zwiastuje zejście w d Samo słowo dolina w tytule zwiastuje zejście w dół. Określenie „ciemna” zapowiada, że ta wędrówka nie będzie łatwa. To opowieść nie tylko o samej schizofrenii, ale latach błądzenia w diagnozach, sposobach leczenia i traktowania pacjentów psychiatrycznych. Temat, który zawsze mną wstrząsał. Obwinianie duszy czy człowieka za chorobę zamiast poszukiwać przyczyn w mózgu i ciele. Faszerowanie farmakologią dla doraźnego zażegnania problemu, ale ze skutkami ubocznymi przyczyniającymi się do przedwczesnej śmierci pacjenta. Robert Kolker podchodzi do tematu na tak wielu płaszczyznach, z taką wnikliwością i empatią, że nie ma w książce skrawka banału czy psychiatrycznego bełkotu. Dodatkowo robi to językiem, który nie zmęczy żadnego czytelnika, ale mam nadzieję, że zedrze z pacjentów z podejrzeniem schizofrenii łatkę szaleńców bez ratunku. Teraz powiem Wam dlaczego jest ważna dla polskiego czytelnika. Byście wiedzieli, że wczesne symptomy są ważne. Że szukanie odpowiedniego specjalisty jest ważne. Że obecność i rozmowa są najważniejsze. Bo to znajome i bezpieczne sprawia, że niespokojny mózg znajduje ukojenie choć na chwilę. Co najważniejsze, by nie trzeba było słyszeć sygnałów karetek, które przyjeżdżają za późno. Gdy ktoś decyduje się skrócić męki, które codziennie funduje mu mózg. Zbyt często słychać ostatnio ten dźwięk w moim otoczeniu. Kiedy psychiatria dziecięcia w Polsce jest w opłakanym stanie, my, dorośli, możemy być jedynym ratunkiem przed hukiem rozpadającego się młodego umysłu. Nie dajmy go zagłuszyć pracą, obowiązkami, wieczorami z Netflixem. Wiecie za co został nagrodzony tegoroczny Nauczyciel Roku? Za to, że uczynił rozmowę swoim najważniejszym narzędziem dydaktycznym. Co to mówi o Nas wszystkich? O tym myślałam kończąc lekturę tego reportażu. Planujecie go przeczytać albo już jesteście po? Podzielicie się wrażeniami? #robertkolker #hiddenvalleyroad #takczytam #bookstagram #wciemnejdolinie #bookphotography #bookstagrammer #readersofinstagram #bookgirl #bookblogger #bookreview #mustread #goodreads #readerlife #bookworm #booknerd #igreads #igbooks #kochamksiążki #czytamwszędzie #readmorebooks #nonfiction #bookshelf #bookrecommendations #czytamy
„Dziś Holokaust jest coraz bardziej odległy, j „Dziś Holokaust jest coraz bardziej odległy, jak bitwa pod Grunwaldem”. -czytamy w książce Karoliny Sulej. Ja uważam, że nie powinien. Jest najważniejszą lekcją historii, którą wciąż powinniśmy wykładać młodszym. Takie książki są adekwatnym narzędziem do osiągnięcia tego celu. Takie książki „konserwują” tkaninę ludzkiego cierpienia. Trzeba o nie dbać, by ta tkanina pamięci nie rozpadła się w rękach kolejnych pokoleń, tak jak zaniedbane ubrania po ofiarach wojny. Czytamy książki o wojnie, ale wciąż jesteśmy za daleko od rzeczy, które są zapisem tamtych doświadczeń. Wiem to jako nauczycielka, która zabiera młode pokolenia w miejsca historycznie ważne, a uczniów obchodzą one coraz mniej. Te „rzeczy”, miejsca nie poruszają ich, bo są zbyt daleko od tych doświadczeń. Wciąż powinniśmy być lupą, która przybliża historię, by nie stała się dalekim Grunwaldem. Młodzież musi widzieć, słuchać, poczuć i zobaczyć, by pojąć. Musi słyszeć też takie głosy, jak Pani Aleksandry, by każdy z nas umiał sobie zadawać wciąż potrzebne pytanie „Dlaczego?” Przypominam Wam przed weekendem te dwie istotne książki, bo słowo mówione ma wielką moc. Rozmowa to wciąż moje ulubione narzędzie dydaktyczne. #aleksandrakurczabpomianowska #dlaczego #karolinasulej #rzeczyosobiste #wydawnictwoausteria #wydawnictwoczerwoneiczarne #takczytam #bookstagram #bookstagrammer #bookgirl #bookblogger #mustread #goodreads #holocaust #czytambokocham #kochamksiążki #kochamczytać #readmorebooks #readerlife #bookworm #booknerd #booksofinstagram #igbook #igreads #instagramczyta #autumnvibes #bookaddict #bookphotography #lublin #ksiegarkanaregale
Rozpoczynając lekturę @sulej.kubik poczułam się swoistym „zugangiem”, debiutantką w kolejnej zajmującej i przejmującej perspektywie Zagłady. Zugangiem nazywano wkraczających pierwszy raz do obozu. To osoby, które zaraz staną się przedmiotem w machinie wojny i Zagłady, ale jeszcze trzymają się reguł zewnętrznego świata. Trzymają się kurczowo świata, który znają, ale zaraz rozerwie go krzyk i popychanie. Sulej przywołuje relacje świadków i ich pierwsze chwile po przekroczeniu obozów w sposób, który nie daje chwili wytchnienia. Od razu poczułam smród, wszy, strach, ale jednocześnie istotę przedmiotów, z którymi przyjechali więźniowie - ich ostatnia więź z normalnością pozostawioną za drutami. „Rzeczy osobiste” to niewątpliwie ważny głos w nieustannie potrzebnym dyskursie o Zagładzie. „Na strojach, na których nie wyblakła jeszcze elegancja”. Elegancja, która w mgnieniu oka przemieni się w zawszone łachmany. Samoistnie spojrzałam podczas lektury na to, co mam na sobie. Przecież odpowiednie ubranie oznaczało przetrwanie. Rzeczy nagle stają się czymś, z czym żałujesz, że się nie pożegnałaś. Dlaczego zatem nie oddać im głosu? Ilu z nas porusza, szokuje ilość pozostawionych rzeczy, które możemy teraz jedynie oglądać jako artefakty Zagłady? Wielkie stosy, dowody nieobecności tylu istnień. Dlaczego padło na pasiaki? Skąd ten wzór? Golenie głów, specyfika wykonywanych fotografii. Ubiór przecież „przebierał” również katów. Żołnierzy i kobiety, przyszli kapo, wcześniej przygarbieni nieśmiałością, przyodziani w mundury i oficerki w mgnienia oku przeobrażali się w brutali. Wciąż tyle nieopowiedzianych aspektów wojny. Ta opowieść musiała powstać. O takich trzeba opowiadać. Z jaką lekturą spędzacie niedzielę? O jakich książkach chcielibyście opowiedzieć innym? #karolinasulej #rzeczyosobiste #opowieśćoubraniachwobozachkoncentracyjnychizagłady #wydawnictwoczerwoneiczarne #bookstagram #bookphotography #bookstagrammer #mustread #goodreads #bookgirl #flatlay #igreads #instagramczyta #readersofinstagram #readerlife #bookworm #booknerd #bookreview #bookgeek #bookblogger #takczytam #currentlyreading #booklover #kochamksiążki #kochamczytać #sundayreading #booksofinstagram
A gdzie mieszka pisarska rodzina Singerów u Was w A gdzie mieszka pisarska rodzina Singerów u Was w domach? :) Od czego i kogo zaczęliście przygodę z @fame_art_wydawnictwo ? Pamiętam jak dziś, że na „Rodowód” Ester natrafiłam w @ksiegarnianatlomackiem . Wtedy była dostępna jedynie w 2000 egzemplarzach i przepadłam w tym przepięknym wydaniu bez reszty. Potem droga była już prosta - od tamtej pory nie ominęła mnie żadna publikacja wydawnictwa. Niesamowitym jest fakt, że każdy w rodzinie Singerów potrafił tak dobrze pisać, że momentalnie przenosimy się w świat życia i zwyczajów Żydów sprzed Zagłady. Maurice Carr to syn Ester, który spisał swoje wspomnienia o matce - za swoje pisanie była najmniej doceniana z rodzeństwa. Na szczęście, my, czytelnicy, to zmieniliśmy i możemy się zachwycać twórczością siostry, która od zawsze nie przystawała do reszty i swoich rygorystycznych czasów. W „Kolejnym wygnaniu” spotykamy się z perspektywą syna, który bardzo matkę kochał. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko zachęcić Was jeszcze raz do lektury książek wydawnictwa. #mauricecarr #singerowiekolejnewygnanie #wydawnictwofameart #bookgirl #bookface #bookshelf #bookstagrammer #bookstagram #bookphotography #readersofinstagram #readerlife #funkopop #popvinyl #mustread #goodreads #igreads #takczytam #terazczytam #currentlyreading #kochamksiążki #kochamczytać #czytambokocham #readingissexy #bookmorning #czytaniejestsexy #lublin #bookworm #booknerd #booklover #ksiegarkanaregale
Przypominam o książce i recenzji, które chciał Przypominam o książce i recenzji, które chciałabym, żeby poszły dalej w książkowy świat, który takiego właśnie pisania bardzo teraz potrzebuje: „Pani Aleksandra Kurczab-Pomianowska na początku swoich rozważań insynuuje jakoby ona sama nie zasłużyła na ludzką ciekawość poświęconą takim osobom, jak przykładowo, Iwaszkiewicz. Że ani to ona wielka ani mała. Pani Aleksandro – ja będę o Pani „krzyczeć” głośniej niż o Iwaszkiewiczu. Mam nadzieję, że ten krzyk będzie rezonował i jakoś przewędruje te kilometry. Dotrze do Pani warszawskiego mieszkania i szepnie do ucha: „Pani historia, Pani pisanie jest ważne i potrzebne. Niech Pani nie przestaje opowiadać.” Może przekaże to wydawca, może jakiś czytelnik albo dobra dusza bliska autorce. Zatem, gdy pierwszy rozdział swojej książki zatytułowała Pani „Pisać czy nie pisać”, to ja mówię głośne PISAĆ. Ci młodzi, o których Pani wspomina, jeszcze tego nie wiedzą, ale będą tego potrzebować. Nie wiedzą jeszcze jakie czyraki i ropnie ich czekają, a takowe przecież każde pokolenie posiada i musi je w swoim czasie porozcinać. Książka nie jest jednak wyłącznie dedykowana ludziom młodym, z mojego doświadczenia wiem, że powinna trafić do równolatków autorki oraz ludzi w każdym wieku, którym antysemityzm, podziały, nienawiść wciąż są bliskie. Spęczniały do ziejącego, śmierdzącego ropnia monstrualnych rozmiarów. Pani porozcinała, a potem scaliła moje rany swoim pisaniem. A to największa i najbardziej potrzebna literatura, jaka może zaistnieć. Dziękuję. Słane z lubelskiego mieszkania.” - planujecie lekturę? Doceniacie książki @austeriabooks ? Macie swoją ulubioną?:) #dlaczego #aleksandrakurczabpomianowska #wydawnictwoausteria #flatlay #bookstagram #bookphotography #bookgirl #bookblogger #bookreview #bookgeek #booknerd #bookaholic #czytamwszędzie #takczytam #igreads #instagramczyta #igbooks #readmorebooks #readerlife #autumnvibes #mustread #goodreads #booklover #kochamksiążki #kochamczytać #czytambokocham #lublin #ksiegarkanaregale #readersofinstagram #bookstagrammer
Jesienny weekend pozwolił mi nareszcie skończyć Jesienny weekend pozwolił mi nareszcie skończyć recenzję jednej z najważniejszych książek tego roku, która już czeka na blogu: „O tej książce nie przeczytacie niemal nigdzie. Chyba, że zerknięcie na propozycje wydawnicze Wydawnictwa Austeria na ich stronie internetowej i jakaś okładka, opis, fragment przykują Waszą uwagę. Tak robię ja, by wyszukać takie książki, jak "Dlaczego?" i jestem sobie nieskromnie wdzięczna. Próżno szukać jej na zdjęciach w mediach społecznościowych, gdzie towarzyszyłaby Wam w chwilach Waszych uniesień czytelniczych. Chcę to zmienić. Zaufacie mi? Czym jest to autorskie "po co?", "dlaczego?", co to za opowieść, którą autorka zechce nam opowiedzieć? Na wstępie mogę Was jedynie zapewnić, pani Aleksandra spisała życie swoje i swojej rodziny w taki sposób, że przecina wiele ropni nie tylko minionego, ale dzisiejszego świata, celnie diagnozuje narastające, niepokojące nastroje XXI wieku i zestawia je z przeszłością. Widzi wszystkie czyraki i chyba po to jest to "po co?" - szybka diagnoza społeczeństwa może sprawić, że nie poleje się krew: "Minęło osiemdziesiąt lat, no może sto lat - i oto dzwon faszyzmu bije; czy go słyszycie, ludzie dwudziestego pierwszego wieku?" "Dlaczego to koło znowu zahaczyło o dno?" - stwierdza i pyta na kolejnych stronach.” Czujecie się zachęceni? Zapraszam na bloga, gdzie proszę Was o uwagę. #aleksandrakurczabpomianowska #dlaczego #wydawnictwoausteria #bookreview #bookstagram #bookphotography #flatlay #igbook #bookstagrammer #readersofinstagram #mustread #goodreads #bookgirl #bookblogger #bookworm #booknerd #kochamczytać #kochamksiążki #takczytam #lublin #readersofig #readergram #bookcommunity #ksiegrkanaregale #czytambokocham #czytamwszędzie #readmorebooks #instagramczyta #książkikupujękameralnie #readingisfundamental
Ostatnio czytałam książkę, w której była mow Ostatnio czytałam książkę, w której była mowa o usilnym „rozpychaniu” książki, ponieważ czytelnicy nie lubią wydawać pieniędzy na krótkie książki. W przypadku kolejnej książki @elouis7580 w @wydawnictwo_pauza powiem pierwszy raz, że ogromnie żałuję, że nie była dłuższa. Temat tak głęboki, potrzebny, wrażliwy. Jednak to słusznie nieprzegadany, trafiający w sedno, monodram. Dotknąć tak wiele na tak niewielu stronach, a poruszyć struny czytelnika i rezonować w nim na dłużej dzięki zaledwie 58 stronom, to nie lada sztuka, której autor sprostał. To mała rzecz o wielkim wybaczeniu, miłości oraz odezwa w sprawie nierówności społecznych, która zapadła głęboko w serce mojej pamięci: „Ruth Gilmore zapytana, co oznacza dla niej termin „rasizm”, odpowiada, że to narażenie pewnych zbiorowości na przedwczesną śmierć. Definicja ta odnosi się również do męskiej dominacji, nienawiści wobec osób homoseksualnych i transpłciowych, dominacji klasowej, a także wszelkich przejawów społecznego i politycznego ucisku. Jeśli uznać politykę za rządy jednych ludzi nad innymi, jak również istnienie jednostek w obrębie wspólnoty, której same nie wybrały, to polityka oznacza podział na populacje z życiem wspieranym, ułatwianym, chronionym oraz populacje narażone na śmierć, na prześladowania, na zbrodnię”… tłum. Joanna Polachowska. Planujecie poświecić niewiele czasu na coś ważnego od tego francuskiego pisarza? #edouardlouis #ktozabiłmojegoojca #quiatuemonpere #bookstagram #bookstagrammer #bookgirl #bookworm #bookblogger #readersofinstagram #takczytam #igreads #instagramczyta #igbook #readerlife #teacherlife #bookcover #flatlay #readingisfundamental #readingissexy #czytaniejestsexy #bookevening #czytamwszędzie #kochamksiążki #kochamczytać #lublin #bookphotography #booknerd #bookaddict #booklover #ksiegarkanaregale
Nowości na regale już na blogu, a ja żałuję, Nowości na regale już na blogu, a ja żałuję, że jesieni mi nie wystarczy, by je przeczytać! Nie spieszy mi się. Smakuję wszystko w swoim tempie i czasie. Niektórzy pytają czemu mnie tak mało. Pisanie o książkach to bardzo czasochłonne zajęcie, a moja praca nauczycielki zżera mnóstwo godzin. Nie wyobrażam sobie wrzucać tylko zdjęcia, dorzucić pytanie dla skupienia Waszej uwagi czy lajków i tyle. Wiecie, że gdy piszę, to całą sobą, wszystkimi emocjami, które towarzyszyły mi podczas lektury. Jakieś teksty jednak powoli wędrują w stronę bloga. Księgarka jeszcze próbuje wyrwać czas z pracy i coś dobrego Wam polecać :) Tymczasem zapraszam na bloga, ponieważ sporo dobroci dla Was wyszukałam spośród premier od ukochanych wydawnictw. Dajcie znać na co czekacie! :) #joandidion #powiemwamcootymmyślę #bookstagram #bookphotography #booklover #bookgirl #bookblogger #bookworm #booknerd #flatlay #bookcover #wydawnictworelacja #kochamczytać #kochamksiążki #czytambokocham #bookstagrammer #readersofinstagram #readingissexy #czytaniejestsexy #readerlife #igbook #igreads #takczytam #terazczytam #currentlyreading #readmorebooks #lublin #ksiegarkanaregale #nowościnaregale #newbooks
Autorka nie szuka sensacji i nie posługuje się m Autorka nie szuka sensacji i nie posługuje się makabrą, by opowiedzieć moment w swoim życiu, który podzielił go na „przed” i „po”. Natasha zapuszcza w siebie sondę, by po wielu latach stanąć twarzą w twarz z tragedią, która dotknęła jej rodzinę. Z tą kulą, która trafiła w głowę matki, gdy wycelował w nią broń jej partner. Natasha miała wtedy 19 lat. Powrót do Memorial Drive to nie wyłącznie chęć ukazania zbrodni. Memuar Trethewey zyskuje dzięki składnej, złożonej konstrukcji, który wiedzie nas przez życie autorki, by ukazać coś więcej. Próbuje ona zanalizować samą siebie, rodzące się natręctwa, bycie posłuszną wobec mamy, którą chciała zadowolić, gdy ta była w pracy i musiała zostawać pod opieką ojczyma. Ojczyma, który stosował wobec niej przemoc psychiczną, co skrupulatnie autorka ukazuje, budząc w czytelnikach niepokój. Natasha urodziła się w latach 60-tych w mieszanej rodzinie na południu USA. Trethewey prowadzi nas przez lata swojego dzieciństwa i demonstruje klosz, pod którym próbowali schować ją rodzice, by uchronić przed rasizmem. Nie wiedząc jaka inna trauma ich spotka. Autorka została wcześniej nagrodzona Pulitzerem za poezję, co jest widoczne w sposobie, jaki autorka wybrała, by opowiedzieć swoją historię - niespiesznie, skrupulatnie zaglądając w siebie, by otworzyć rany, żeby się mogły nareszcie zabliźnić. Mam wrażenie, że swoje prozatorskie dzieło i jego każdą linijkę składała niczym linijka po linijce wiersza. Nie jest to widoczne może w samym języku, nie balansuje on na krawędzi poezji. Widać to w próbie odtworzenia emocji, a nie faktów, dlatego na Memorial Drive wjeżdżamy od samego początku wspólnie z autorką i zostajemy tam z nią do końca, by mogła podzielić się z nami czymś, co próbowała zakopać w pamięci. Pisanie jako próba powrotu do siebie i uratowania zdrowia psychicznego. Oddania hołdu pamięci o matce. „Zaczęłam się układać” - pisze w pewnym momencie autorka. Liczę, że dzięki tej książce się jej udało. Planujecie tę niełatwą lekturę? #memorialdriveadaughtersmemoir #memorialdrive #natashatrethewey #bookstagram #bookphotography #flatlay #bookblohger #bookgirl #bookworm #goodreads #takczytam #mustread #igbook #igreads #booknerd
Load More... Follow on Instagram

Facebook

Tagi

biuro literackie book addict bookblogger bookworm czytaj bo umrzesz czytaj polsko dobra literatura dobra proza dowody na istnienie eseje good reads książki książkoholiczka książkowe klimaty księgarka na regale literatura literatura faktu mol książkowy must read new books non-fiction nowe książki nowości na regale opowiadania picture book poezja polska proza premiery premiery wydawnicze proza recenzje reportaż reportaże wydawnictwo afera wydawnictwo agora wydawnictwo amaltea wydawnictwo czarne wydawnictwo dwie siostry wydawnictwo karakter wydawnictwo literackie wydawnictwo nisza wydawnictwo pauza wydawnictwo tajfuny wydawnictwo w.a.b. wydawnictwo znak
  • Facebook
  • Twitter
  • Google
  • RSS

Zaprojektowane przez Elegant Themes | Obsługiwane przez WordPress